شیرین کاری های پرهام

روز چهار شنبه مورخه 4 آذر ماه 1392، عمو حمید به همراه خانواده اش در حال برگشت از مشهد بودند. من و تو با هم رفتیم استقبال آنها. اولین بار بود تو را به محیط فرودگاه می بردم. عکس العملهایت برایم جالب بود.مثلا خیلی دوست داشتی هواپیما را از نزدیک ببینی که این امر امکانش نبود ولی تو سالن انتظار، ماکتی از هواپیما وجود داشت که با چشمهای تیز بینت ان را دیدی و سریع رفتی و مشغول تماشاش شدی. یادم باشه وقتی بزرگ شدی یک هواپیما برات بخرم بابا ...

روز پنج شنبه مورخه 14 آذر ماه 92 وقتی از خواب بلند شدی بهت گفتم: پرهام برف آمده. خیلی خوشحال شدی و سریع رفتی پشت پنجره و نگاه کردی. بعد هم گفتی که می خوام برم بیرون و برف بازی بکنم. سریع آماده ات کردم و فرستادمت بیرون و خودم نیز پشت سرت بلافاصله امدم و دیدم که از دیدن برف خیلی خوشحالی و شروع کردی به زدن بابا با گلوله های برف . بابا فدات بشه که این قدر از برف و برف و برف بازی خوشت می آید.           ...

روز جمعه مورخه 17 مهر ماه 1392 تو را برده بودم پارک الغدیر. ازم خواستی که سوار ماشین برقیت بکنم. هنگامی که خواستم سوارت کنم، مسئول مربوطه گفت که خودت نیز باید کنارش بشینی ولی تو مخالفت کردی و گفتی که می خوام تنها سوار بشم. آن آقا به من گفت خطرناک است و از من خواهش کرد که خودم کنارت بشینم و ادامه داد که این بچه پاش به پدال گاز نمی رسد و از طرف دیگه احتمال داره به ماشینهای دیگه بزنه. من بهش گفتم نگران نباش، پسر من فوق العاده اعتماد به نفسش بالاست و بلد است چی کار کند و در نتیجه ان آقا قبول کرد که تنها سوار بشی. وقتی سوار شدی بهت گفتم پرهام اگه به ماشینهای دیگه نزنی و خوب رانندگی کنی، برات یک جایزه می خرم. ان قدر قشنگ ماشین سواری کردی که مسئول ...

شروع سال تحصیلی جدید بر تو مبارک باد عزیز دل بابا. اولین قدم اصلاح موهات و آماده کردنت برای  آغاز سال تحصیلی می باشد: (بقیه عکسها در ادامه مطلب، بابا جون لباسهای مدرسه تو را به همراه تعدای دیگر از دانش آموزها نداده بودند و در نتیجه مجبور شدی با لباسهای معمولی خودت بری مدرسه)   ...

عزیز دل بابا. با این سن کمت به مبارزه با دشمن رفته ای. آفرین به تو بابا، آفرین به تو بابا ...

درختهای پشت آپارتمان را به خاطر تاثیرش بر روی تلویزیون قطع کرده بودم. با هم رفته بودیم باغچه برای انجام کاری. هنگام برگشت به جای این که مثل بابا از مسیر مستقیم بیایی بالا، از روی درختها داشتی می آمدی بالا. آخه من بهت چی بگم که همه کارهات عجیب و غریب است عزیز دل بابا ...

جمعه مورخه 15 مرداد ماه 1392. ساعت ده صبح ...

یک روز تو محل کار من بودیم و من با کامپیوتر مشغول بودم و تو روی میز من داشتی برای خودت مطالبی را می نوشتی. چون کاری به کارم نداشتی من نیز زیاد کنجکاو نبودم تا ببینم چکار داری می کنی. بعد از تمام شدن نوشته هایت و هنگامی که ازم چسب خواستی تا آنها را بر روی در بزنی، به نوشته هایت نگاه کردم و کلی خندیدم چون نامه بخش مبنی بر فعالیتهای این جانب به هیات ممیزه را از روی میز برداشته و عین آن را نوشته بودی و اضافه بر آن بر روی یک برگه، اتاقم را معرفی کرده بودی (به نحوه نوشتن کلمه اتاق نگاه کن، صدادارش کرده ای). بهت چسب دادم و تو آنها را پشت در زدی که در حال حاضر نیز موجود می باشند و هر کدام از همکاران وقتی اتاق من می آیند و آنها را می بینند کلی می خند...

روز جمعه 25 مرداد ماه، تو داخل حباب سوار شدی. بچه های خیلی زیادی انجا بودند که همراه با والدینشان در حال تماشای رفتار سایر بچه های داخل حباب بودند. تو وقتی داخل حباب بودی دست و پا می زدی و حباب را داخل آب حرکت می دادی. من کنار ایستاده بودم و عکس العمل سایرین را می دیدم که ازت تعریف می کردند و می گفتند این بچه چقدر قشنگ حباب را تکان می دهد آخه سایر بچه ها هیچ کاری نمی تونستند بکنند و خیلی ارام درون حباب می نشستند ولی تو اصلا یک جا نمی ایستادی. وقتی امدی بیرون اولین جمله ای که بهم گفتی این بود که بابا آیا حرکاتم را دیدی، و ادامه دادی که اینها همش مهارت بود و با این حرفت دوباره باعث خنده بابا شدی. الهی بابا فدات بشه که همش با حرفهای شیرینت غم و...

این عکس را هنگامی که داشتی از روی سرسره بادی پائین می آمدی ازت گرفته ام. ...